A importancia de ser agradecido

Ser agradecido é algo moi importante xa que a todos nos gusta que nos agradezan.

Sexa da maneira que sexa... dende un pequeno detalle ata un simple "Gracias", non se necesitan de grandes cousas par agradecer.

Agradecer implica que alguén fixera algo por ti, non importa o que, se foi pasarche un lapis ou salvarche a vida, esa persoa perdeu o seu tempo por ti.

De feito, cada un de nos estamos aquí gracias a dúas persoas e o noso agradecemento tería que ser cumprir co básico que se nos pide. Pero isto non sempre ocurre.

 

 



 



Outro exemplo está en calquera profesión, estamos rodeados de cousas que outros fixeron.
A nosa saúde vese relativamente óptima gracias a uns descubrimentos anterirores e a implicación de unhas persoas posteriores. A educación, o saber se "saber" vai con "b" ou con "v", quen descubriu América ou incluso canto é dous máis dous... Todo ten o seu traballo e, aínda que precisamente se trate dun oficio e cobren por iso, non deixa de ser un esforzo dedicado a nós.

Todos pasamos a formar parte de algo, de algúen a que se lle di: "Daríao todo por ti", ese todo é o resultado das emocións que esa persoa sentiu e sente por ti e das cousas que fixo e fará.

O dito, é moi bonito cando fan algo por ti, pero máis bonito é agradecer. As veces non son necesarias as palabras: o agradecementos dos xogadores dun equipo é o seu esforzó no campo, pero non só queda aí, xa que fóra del séguese sendo persoa, e tanto nas boas coma nas malas debese estar aí e agradecer.

Só me falta dicir, Gracias!

O futuro é hoxe

Sempre estamos pensando no futuro. En todas aquelas cousas que poden suceder, en que nos converteremos, que seremos…

Moitas veces pensamos que o importante pasará no futuro.

Temos dubidas nas decisión, medo polo que poida influír nun determinado momento, pero, que é o futuro?

Simplemente tempo.

Cortou ou longo, no cal poden suceder calquera cousa. O noso presente é quen nos marca as pautas, os actos de hoxe en día depararán ó futuro pero, realmente hai que preocuparse tanto?

 

Poñemos demasiada importancia no futuro, demasiada responsabilidade. Deberiamos por ser felices agora, dar o paso se o cres necesario ou negarte a facer algo pero só porque o sintas nese momento e non pola influencia que teña no futuro, xa que o único certo é que o futuro é incerto.

Está ben mirar por un mesmo, está ben preocuparse por un, pero máis importante é vivir o día a día e disfrutar de cada momento.

Deja vu

Ou paramnesia é a experiencia de sentir que se foi testigo ou que se experimentou previamente unha situación nova.

Así é a teoría do deja vu, pero eu intento buscarlle un sentido máis aló.

Un deja vu é aquela sensación rara que sentes cando cres haber vivido algo que está sucedendo nese momento, é unha revolución nos teus sentidos que fai cuestionarte a verdadeira natureza da vida. A caso non se di que estamos a vivir sempre o mesmo? Non sería isto unha proba desta teoría?

 

Unha vez máis, a historia repítese, estamos vivindo inconscientemente nun eterno deja vu, a nosa rutina. Esa que sempre é igual: chegar a casa e o primeiro que ves é aquela figura que che regalaron, ir para o traballo e escoitar ao teu compañeiro, entrar na clase e atoparte cos teus amigos… as mesmas escenas, repítense.

 Pero para todo isto, a solución non é tan complicada, só hai que romper a burbulla onde vivimos, saírse do guión marcado, tocar unha canción nova, rodar coa vida experimentando novas sensacións, novos desafíos… para que a vida non sexa un eterno deja vu, borrón e conta nova.