Unha de preguntas (4)

Con, ou sen un destino marcado?

Moitos, aseguran que existe un destino marcado para cada persoa dende que nacemos.
Que fagamos o que fagamos non vai influír xa que xa son os actos que nos van a levar a ese final marcado.
Que unha forza estraña nos leva por tal camiño.

 

 En cambio, outros prefiren pensar que ese camiño o facemos nos cada día.

“Se o destino estivera escrito, xa tivera lido o libro, en vez de esperar á película” lin unha vez.

Día tras día, nos mesmos facemos o noso destino. E sempre dependerá de un mesmo.

 Só é cuestión de opinión. Cada un que pense da súa maneira. E ti, de que bando estás?

Imposible olvidar

Como se pode olvidar? Non recordando, contestarán moitos.

Cando queremos olvidar algo o que se busca é unha distracción, algo que che faga pensar en outra cousa, é dicir, tratar de non recordar.

Aí pode estar a clave, pero, realmente, pódese olvidar algo completamente?

Unha imaxe, un son, un aroma,,,,digamos que che despertan un record que creías olvidado pero que segue aí.

Para conseguir olvidar tales cousas teríanse que anular os sentidos.

Por iso está a imposibilidade de olvidar,,, os recordos pódenseche nublar, pero nunca olvidarás algo que causou algo en ti.
Por exemplo: Se digo, pensa nun elefante rosa… agora, olvídate del.

 

Cando eu che pregune que pedín que olvidaras, a imaxe dese elefante volverá a túa mente, é dicir, non quedou olvidado.

Ao fin e ao cabo, os centos e miles de recordos que nos envolven, son os que nos fan ser o que somos: as experiencias vividas.

Tanto os recordos bos coma os malos quedarán, eternamente, dalgunha maneira, xa sexa nítida ou difusa, pero quedarán na túa cabeza, no teu corazón.