venres, 29 de xuño de 2012

O valor das palabras

A xente fala moito, pero poucos se preocupan polo valor das palabras.
As palabras son unha arma de destrucción masiva.
Ás vece, usando correctamente as palabras podemos facer calar a miles e millóns de persoas.
Cada palabra ten un significado e moitas delas non se usan dunha maneira adecuada, por iso, moitas veces malinterpretamos o seu significado.
Unha vez dixéronme: “A miña palabra favorita é actuar, porque non se di, faise”.
Unha palabra dita, ou non dita, gritada ou susurrada pode levar a unha revolución.
As palabras están aí, para ser usadas.
As palabras tamén serven para ocultar o que pensamos, o que sentimos.
As palabras dan respostas, pero dan algo máis forte, preduntas.
As palabras fannos reaccionar, fannos sentir, fannos chorar, fannos, reir… Aí está o poder da palabra.
O silencio son palabras gardadas, que non se din. Un xesto, pode dicir máis cunha palabra, unha mirada, unha sonrisa, un son de gloria…
Moitas veces non sabemos por qué calamos, e moitas máis non sabemos por qué falamos.
Deberíamos mirar máis para o valor de cada palabra e aagradecer que están aí.
É igual en que idioma o digas, en voz máis alta ou máis baixa, gritando ou chorando, as palabras están para ser usadas e hai que creer no valor delas.

mércores, 27 de xuño de 2012

A túa oportunidade

Ese instante, cando o balón chega ata a rede, cando pasa polo aro da canastra, cando chegas a meta…Momento de gloria.
Canto tempo tardou en chegar aí?
Os acostumados a gañar teñen pánico a derrota, ese momento no que non es protagonista e non pertence a ti. Por outra banda, os acostumados a perder saen con máis ilusión, esperando esa oportunidade que os faga sentir arriba, ou simplemetne, facelo o mellor posible para que, polo menos, se note melloría. As simples victorias (nas que non te gañas nada) convértense nos mellores agasallos.
A min, o que máis me gusta dos deportes  é o deporte en si, dentro do reglamentario. Perdas ou gañes nunca despreciar ao rival e felicitalo ou animalo dependendo da ocasión.
Por desgracia, esto non sempre ocorre e os protagonista son outros.
Algunhas veces estarás na cima, logo baixarás, logo volverás a subir, ou incluso, nunca chegarás arriba pero sempre se trata do mesmo.
Dende un partido na calle onde non hai límites ata a final dun mundial, eu penso que o importante é disfrutar do que se fai.
Por que ao perder todo se volve de blanco e negro?
A selección española de baloncesto perdendo contra Litunania.

Perder non é malo, sabes que o contrario foi mellor e darache indicios para mellorar. Porque perder só é unha nova oportunidade para volver a empezar, porque caerse implica levantarse e rendirse implica covardía.
Sempre chega unha oportunidade para demostrar o que ti ben sabes!

martes, 26 de xuño de 2012

O comezo

Todo comeza alí, máis alá das estrelas, incluso máis aló do que coñecemos. Universo infinito, brillante, rodeado de planetas, satélites, nubes de pó estrelado, cometas…Algo mellor?
Na Via Lactea atopamos o meu mundo, o que eu observo dende o meu lugar.
Planeta oceánico, rochoso e cheo de millóns e millóns de partículas. Antes invadido por dinosaurios e terreos densos, agora invadido por humáns e construccións artificiosas.
Todos buscan o paraíso, o lugar donde mellor se está.
Pero non o ven? Está aí! Donde ti queiras que estea.
Mirar para  o ceo nunha noite de estrelas e máis aló, Saturno. Sí, aquel planeta rodeado por un montón de aneis. Mira o teu arredor! Podes velo?
Ás veces só hai que poñer un pouco de imaxinación. Pechar os ollo, deitarte nun campiño ao lado do mar e soñar.
Mirar quen está ao noso lado e xa non importará o lugar.
Porque si, moitas veces pedimos demasiado e pensamos en buscar un lugar donde che dean todo servido, pero o paraiso non está tan lonxe e non é desa maneira.
Por que moita xente se conforma con tan pouco e é super feliz así, e por que outra con tanto non é tan feliz?
Só se trata de mirar máis alá do que xa vemos e poderás comprobar que o paraíso non está tan lonxe!
E con esta canción que reflexa un pouco eso do paraíso, despidome ata a próxima.